هنگاميكه انفجار عظيم در 27 تير ماه 1367 هركدام را بسويي راند ، موج انفجارش چنان  بود كه مدتها سرگردان از اين سو به آن سو به دنبال حفظ شرايط معنوي  قبل از انفجار بوديم ، سرانجام تصميم گرفتيم مانند ديگران در خيابانها پر از رنگ هاي فريبنده قدم زنان بسويي برويم ، دكتر شديم ، مهندس ، سردار ، كارشناس و....... ولي رنگهاي پر زرق و برق خيابانهاي غفلت چشمانمان را آزار ميداد . دلمان براي سنگرهاي بي رنگمان  تنگ شده بود . دلتنگيهايمان را نمي توانستيم با ديگران بازگو كنيم . آخر از جنس ديگري  بود . غريبانه در خيابانهاي رنگ به رنگ قدم ميزديم و در نيمه خيابان با خود گفتيم فارغ از دلمشغوليهاي دنيائيمان زمزمه هاي عشق و معنويت را از مدافعان سنگر دگر بار بشنويم .  واگويه كنيم دلتنگيهايمان را و در رودخانه عشق تن به شتشو   دهيم .  اينك از تو يادگار روزهاي پر افتخار  درخواست مي كنيم كه در هفدمين روز شهريور با همسنگرانت همراه شوي .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: